Wat een lieve, hartverwarmende mooie kaarten, attenties en woorden mocht ik ontvangen. Naar omstandigheden gaat het met mij zijn gangetje. Op advies van de chirurg mag ik weer een beetje trainen en het aantal meters wandelen ben ik aan het uitbreiden. Het zal nog een behoorlijke tijd gaan duren maar het begin is er en dankzij goede medicatie kan ik de pijn redelijk onderdrukken. Het ongeluk is nu acht weken geleden en de breuken zijn aan het helen. De stand van mijn wervelkolom is door de klap en de breuken in de wervels veranderd en daar moet mijn rug en spiercorset enorm aan wennen. Geduld is een schone zaak en dat is uitdaging twee maar elke dag een stap vooruit is een mooi begin.